kwentong malibog,kwentong kalibugan,macho,cute pinoy,pinoy indie film,indie film,gay indie film,m2m love story,kwento ng pagibig ng lalake sa lalake,bisexuals,gay,bear,bromance macho,gwapo,hot pinoy,straight tripper,tripper,sexy pinoy,japanese,hentai,korean.chinese,thai,masahista.masseur
Isa ko pong akda tungkol sa aking pag katao. Itago nyo na lang ako sa pangalang James.........
Bata pa lang ako’y may kakaiba na akong nararamdaman. Isang nararamdaman na sa musmos ko pa lamang na pag-iisip ay alam ko ng kakaiba. Kakaiba ako sa aking mga kapatid, sa aking mga kalaro at sa aking mga kaklase. Masyado akong mahinhin kung kumilos, laging tahimik at hagya ng maka-imik. Lima kaming magkakapatid na lalaki at pang-apat ako sa kanila, subalit naiiba ang hilig ko sa kanila. Bata pa lang ako, alam ko nang ako’y isang bakla.
Masasabi kong hindi naman nahuhuli ang aking hitsura sa iba. Gwapo din naman ako kahit papaano. Hindi ko malaman kung ito din ang dahilan kung bakit ako naging bakla. Musmos pa lang ako ay kinagigiliwan na ako ng ilang kabinataan sa aming barangay. Sinasabi nilang kung naging babae daw ako, siguro’y maganda raw ako. At may ilan pa nga sa kanilang nagsasabing gusto nila ako kahit ako’y isang lalaki. Hindi ko malaman ang kakaiba kong nararamdaman sa tuwing maririnig ko ang mga papuring iyon. Marahil iyon ang naghudyat sa aking pagkabakla, ang kahumalingan ng mga tunay na lalaki.
Minsan nga’y nagawa din ng aking ina na bihisan ako bilang isang babae. At minsan nga’y nilalagyan pa niya ako ng make-up. Pakiramdam ko noon na ang ganda ganda ko. Gusto lang siguro talaga niyang magkaroon ng babaeng anak kaya niya nagawa iyon sa akin. Subalit sa musmos kong pag-iisip, hindi sinasadyang naiukit niya sa aking muni na ako’y isang magandang babae at hindi isang gwapong lalaki, marahil ay siya ring naging dahilan kung bakit ako naging isang bakla.
Palagi ring wala sa aming bahay ang aming ama sapagkat sa Bataan siya nagtratrabaho. Kaya marahil kulang din ako sa gabay ng isang ama, kaya mas hilig ng aking ina ang aking nakikita. Hindi ako nasubaybayan ng aking ama habang ako’y lumalaki. Minsan lang siyang umuwi sa aming bahay. Kaya marahil mas naging matatag ang pundasyon ng samahan naming mag-ina kumpara sa kanya. Minsan pa ng umuwi siya sa aming bahay, nagsabay silang maligo ni ina. Sa di ko inaasahang pagsilip sa butas ng aming banyo, galit na kargada ni ama ang aking nakita. Nagulat ako at agad kong iniaalis ang aking mata sa pagkakasilip sapagkat takot akong mapagalitan kung sakaling mahuli nila ako. Sa nasaksihan kong iyon, umukit na sa aking isipan ang ganoong kagandang tanawin na para sa akin ay tunay na kahalihalina. Mistulang hinahanap hanap ko ang ganoong klaseng kapirasong laman. Isa pa ring maaaring dahilan kung bakit ako naging bakla.
Namulat ako sa makamundong gawain sa edad na anim na taon. Napakamura pa ng aking edad ng maranasan ko ang pang-aabusong sexual. Naglalaro kami dati ng taguan ng aking kababata. Subalit sa kanyang kahayukan, dinala niya ako sa diliman. Hindi ko pa noon alam kung ano ang ginagawa niya. Subalit hindi ko siya mapigilan, gusto ko rin ang kakaibang kuryenteng iyon na aking nararamdaman sa musmos ko pang pangangatawan. Hinuburan at hinubuan niya ako. Isang batang lalaki na nagawang halayin ang kanyang kapwa batang kalaro. Hindi ako nakapagsumbong. Nanatili akong tahimik sapagkat takot akong mapagalitan ng aking magulang. Takot din akong magsumbong dahil na rin siguro na takot akong di na muling maramdaman at di na maulit ang ganoong klaseng kiliti. Hindi ko pa alam na mali ang kanyang ginawa sa akin. At naulit pa iyon ng ilang beses. Hindi ko lang iyon sa kanya naramdaman, nagawa din akong samantalahin ng isa ko pang kalaro. Hindi ko alam kung ano ang nakikita nila sa akin, pati ang binata kong pinsan, nagawa din ang ganoong kahalayan sa akin. Litong lito ako noong mga panahon na iyon, kalituhan na hindi ko magawang unawain at ituwid. Kalituhang nadala ko hanggang sa aking paglaki.
Ayaw kong maging bakla sapagkat ayaw kong mahusgahan ng aking kapwa. Alam kong hindi pa tanggap sa komunidad natin ang mga bakla. Takot akong makutya at mahusgahan. Kaya naman itinago ko hanggang sa aking pagbibinata ang aking nararamdaman. Batid kong alam nilang kakaiba ako dahil na rin sa aking mga ikinikilos, subalit nandoon ang kanilang respeto sa akin sapagkat mabait ako at hindi babastusing tao. May konting taglay din naman ng katalinuhan, yun nga lamang, bobo upang ituwid ang tunay kong katauhan.
Hanggang sa dumating ang isang pagsubok sa aking kinikimkim na kalooban. Nasa third year highschool ako ng mabinyagan ng tuluyan ng isang ganap na lalaki. Hindi ko maipaliwanag ang aking pakiramdam. Nanlamig ang buo kong katawan ng makita, mahawakan at matikman ko ang kapirasong laman na iyon. Siya ang binata sa aming baryo na ubod ng tikas at gwapo. Hindi ko makontrol ang aking sarili. Nanonood sila ng aking mga kapatid ng X-rated sa aming bahay. At ng magsitulugan na ang aking mga kapatid, sa kwarto namin sya tumuloy. Inakit niya ako at madali niya akong napasunod sa kanyang mga naisin. Hindi ko pinagsisihan ang mga sandaling iyon sapagkat matagal ko na rin siyang gusto. At marahil masaya rin ako sa aking ginagawa. Makaliang ulit nangyari ang ganoong sandali sa aking buhay. Nagpaulit-ulit, hindi lang dalawa o tatlong beses, hindi ko na mabilang sa kadamihan. Kusa pa niya akong pinupuntahan sa aming bahay upang ipalaro lamang niya sa akin ang kanyang baril-barilan. Naputol lang ang mga kaganapang iyon ng mag asawa siya. Simula noon, mas lalo kong hinanap-hanap ang ganoong sandali. Subalit nakakubli pa din ako sa isang mapagpanggap na anino. Takot ilabas sa mundo ang totoo kong kulay, nagkakasya na lang sa pasilip silip at paminsan minsang pag sulyap sa aking mga natitipuhan.
Pinilit ko rin namang mamuhay ng normal noong aking kabinataan. Naranasan ko din ang manligaw. Minsan nga, marami ding nagkakacrush sa akin. Yun nga lamang, di nila talaga alam kung sino ba ang tunay na ako. Kahit nga sarili ko, hindi ko pa rin talaga makilala, kung sino ako at kung ano ba talaga ang tunay kong pag katao. At paglipas nga ng mga araw, nagkaroon nga din naman ako ng syotang babae noong fourth year highschool ako.
Sa pagtuntong ko sa kolehiyo, mukang biglang nabago ang ikot ng mundo. Kung dati’y ako ang naghahanap ng laman, laman ko naman ang nilalaro nila. Malakas lang siguro ang hatak ko sa mga kalahi ko. Pati yung mga kapwa kong nagtatagong kaklase, nahuli ko dahil bumigay sila sa akin. Mas lalo akong nahumaling sa tawag ng laman ng maramdaman ko ang kakaibang sarap na iyon. Halos ilako ko tuloy ang sarili ko sa kanila. Parang isang bisyong mahirap tanggihan. Isang bisyong hahanap hanapain ng iyong kalamnan. Sa panahong iyon, nag hiwalay kami ng girlfriend ko sapagkat wala akong naging panahon sa kanya. Ang sabi ko na lang, busy ako sa pag-aaral. Subalit ang totoo, hindi siya ang nakakapag pasaya sa akin kundi si kapwa ko adan. Madali kong natanggap ang aming paghihiwalay sapagkat nabatid ko na hindi siya ang makapagpapaligaya sa akin. At dumaan ang mga araw na nagpatuloy ang pagtatago ni eba sa katawan ni adan.
Sa aking pag graduate sa kolehiyo, mas lalo akong nalulong sa masamang bisyo na aking kinamulatan. Nagkatrabaho ako at nasunod ko na ang aking mga layaw. Minsan, makailang beses pa akong lumuluwas ng Maynila upang pumunta sa mga bahay aliwan para sa mga katulad kong nilalang. At doon mas lalong naimpluwensyahan ang aking isipan. Mas lalo kong naramdaman ang sarap sa katawan at mas lalo kong napatunayan na iyon ang aking kaligayahan. Hindi pa rin alam sa aming bahay ang aking kalagayan. Sa loob ng maraming taon, naikubli ko ang aking katauhan. Malaki na ako at may sarili nang pag-iisip. Subalit ang pilat sa aking isipan ng aking kabaklaan, ang pilat ng tunay kong kasarian, ay nananatiling sugat sa aking katauhan. Isang sugat na pilitin ko mang gamutin ay mistulang hindi na maghihilom.
Nagawa ko ring magmahal ng lubus lubusan sa isang lalaki, ang masama pa, pinsan ko siya. Halos ibigay ko lahat sa kanya kung ano man ang maibigan niya. Ganoon siguro kung magmahal ang isang bakla. Kahit wala ng matira sa iyo, ibibigay mo pa rin ang lahat lahat. Minsan nga, nagawa ko pang tanungin ang Diyos kung kasalanan ba ang magmahal, sapagkat alam kong mahal na mahal ko ang pinsan ko at wala akong makitang pagkakasala sa isang pusong nagmamahal. Walang ano mang nangyari sexual sa aming dalawa, inamin ko sa kanya na mahal ko siya. Hindi niya ako iniwasan, nagpatuloy lamang ang pagbibigay ko sa kanya ng kung ano-ano. Nahumaling talaga ako sa kanya at siya lang ang minahal ko ng ganoong katindi. Noon ko lang naramdaman ang magmahal ng kapwa ko lalaki, ang masama nga lamang pinsan ko sya at di niya ako nagawang mahalin. Marahil kung hindi siya nag-abroad patuloy pa din akong nahuhumaling at naloloko sa kanya. Ganito talaga siguro ang mga bakla, mapagbigay sa taong minamahal, masyadong malambot at busilak ang puso sa pag-bibigay.
Pinilit ko rin naman maging isang normal na nilalang. Pinilit ko talagang magpakalalaki habang nagkaka edad na ako, mahirap na din ang tumandang mag-isa. Niligawan ko ang sekretarya ng aming opisina. Sinagot naman niya ako at minahal. Marahil nga’y minahal ko rin siya. Subalit nan-diriyan pa din ang bisyo kong mahirap maiwasan. Ilan din namang babae ang aking natipuhan noong ako’y nagtratrabaho subalit matalas talaga ang aking nobya kaya naman wala ni-isa man sa kanila ang naipalit ko sa kanya. Bantay sarado niya ako sa mga kababaihan, ang hindi niya alam, kalalakihan ang aking puntirya. Nakokonsensya ako subalit wala akong magawa. Ni isang beses, hindi ko nagawang galawin ang kanyang pagkababae sa loob ng isang taon naming pag-sasama bilang magkasintahan. Lagi ko lang sinasabi na bawal iyon subalit ang totoo, wala akong ganang laruin siya. Mas nanaisin ko pang makipaglaro sa isang sandata kaysa patunugin ang pompyang niya. Lumipas din ang mga araw ng makipaghiwalay ako sa kanya, ang dahilan ko, mas marami pang ibang lalaki ang nararapat para sa kanya, mas matino kumpara sa akin. Subalit hindi siya lubusang pumayag. Naghiwalay kami ng ilang buwan. Masaya ako ng mapalaya ko siya, dahil napalaya ko rin ang aking sarili. Subalit hindi ko alam ang mga sumunod na mga nangyari, at kami ngay muling nagkabalikan. Marahil hindi ko kaya ang makitang siya’y malungkot, marahil nga’y mahal ko na din siya sa kabila ng aking lihim na itinatago sa kanya.
Lumipas pa nga ang mga taon ng aking pagtatago at dumating ang sandaling kami’y ikinasal. Bakla ako, alam kong bakla ako subalit hindi ko alam kung bakit nagawa kong magpatali sa kanya. Marahil ay minahal ko na din siya at nasa edad na ako upang mag asawa. Marahil nagpakasal ako sa kanya upang maitago pa rin sa mundo ang tunay kong katauhan. Isang tunay na lalaki sa labas subalit daig pa ang pusong babae sa kalooban. Kahiya hiya ang una naming araw ng pagtatalik. Hindi talaga ako ganahan, nagsugat lang si batotoy ko sa pagpupumilit kong siya’y gumising. Hindi maitatatwang dinapuan na naman ako ng aking kabaklaan. Hindi ko alam kung nabatid niya subalit nahihiya talaga ako. Sinabi ko na lamang na hindi talaga ako sanay at totoo namang siya ang unang babae na nakatabi ko sa kama kaya marahil hindi ko pa din alam kung ano ang aking dapat gagawin. Pero sa normal na lalaki, siguradong makailang putok ang kayang gawin sa unang gabi, samantalang ako, kahit isang pausok ng baril ay walang nagawa. Mabait lamang talaga siya kaya marahil ay pinilit na lamang niya akong intindihin. Kaya naman sa tuwing magtatalik kaming mag asawa, umiinom pa ako ng pampatigas upang siya’y aking mapaligaya.
Subalit ngayong may buhay may asawa na ako, hindi ko pa din nagawang iwasan ang tawag ng kamunduhan. Naging mas malala pa ang aking mga naging karanasan sapagkat mas nagagawa ko na ngayon ang dati’y hindi ko pa alam gawin sa ibabaw ng kama. Nagawa kong ibigay sa kapwa ko lalaki ang kalahat-lahatan sa akin. Napasok nila ang aking kalooban. Ipinaubaya ko ang aking sarili. At ito na marahil ang pinakamasakit subalit pinaka masarap kong naramdaman. Alam kong nagkakasala ako subalit patuloy pa rin ako sa aking mga kamunduhan. Hinahanap-hanap ko talaga ang ganoong klase ng pakiramdam, ang sarap sarap. Pakiramdam na hindi ko man lang naramdaman kahit katiting sa aking asawa. Pinipilit ko naman talagang magbago subalit balingkuko na talaga ang aking kasarian. Balingkukong mahirap ng tuwirin.
Hanggang ngayon, wala pa din kaming anak ng aking asawa. Hindi dahil sa aking kabadingan, subalit dahil sa may diperensya siya sa kanyang obaryo. Marahil ito ang paraan ng Diyos upang hindi muna kami magkaanak, upang hindi makita ng aking magiging supling ang kalaswaan ng kanilang ama. Nakakahiya rin naman malaman ng aking magiging anak kung anong klaseng ama meron sila. Ayaw ko rin namang ikahiya nila ako. Bakla nga ako pero mabuti naman akong tao. Masasabi ko pa ngang mas mabuti pa akong tao kumpara sa mga tunay na lalaking barumbado naman sa ating lipunan. Bakla nga ako subalit may mga kabutihan naman akong naidudulot sa ating inang bayan. Ang kasalanan ko lang ay ang magkapusong eba sa pangangatawan ni adan. Naiisip ko nga minsan na ito na marahil ang aking sumpa, ang hindi mag-kaanak kung mananatili ako sa mundo ng kabaklaan.
Hindi ko alam kung hanggang kalian ako magtatago. Hindi ko alam kung gagaling pa ba ako sa sakit na aking nakamulatan. Nagpupumilit naman talaga akong kalimutan ang makamundong tawag ng laman, subalit hindi ko talaga magawang iwasan. Kusang tumitibok ang ugat sa aking kalamnan sa tuwing makakakita ako ng mga nag-gwa-gwapuhang kalalakihan. Pilit ko mang ikubli ang aking nararamdaman, kusang isinasambulat ng aking pagkilos ang tunay kong katauhan. Mistulang kusang pumipilantik ang aking kamay sabay kembot ng aking balakang sa tuwing may gwapong dumaraan. Hindi man literal na nangyayari, iyon ang aking nararamdaman at alam kong nasasalamin nila iyon sa mahinhin kong pananalita at pag-galaw.
Hanggang kalian kaya ako magiging bakla? Bakit ako naging bakla? Ayaw kong maging bakla. Subalit hindi ko magawang makawala sa katauhan ng isang bakla. Gusto kong maging isang tunay na lalaki. Subalit pilitin ko man, may pilat na ang puso ko ng isang pagiging bakla. Isang pilat na marahil ay hindi na makukuha pang maghilom. Isang pilat na mananatiling pilat habang buhay. Maging tunay man akong lalaki sa paningin ng ibang tao, hindi ko maloloko ang sarili ko na ako’y isa pa ring bakla.
Lilipas din ang buhay ko sa mundong ibabaw. Ang tangi ko na lang dasal ay sana’y isama at ibaon ng malanding panahon ang aking pagiging bakla sa kaila-ilaliman ng aking libingan. Wala man daw lihim ang di nabubunyag, nawa’y nasa hukay na ako bago umalingasaw ang baho ko sa lipunan, kung baho man ngang maituturing ang papanaw nila sa aking katauhan. Sa ganoong tagpo, hindi ko mararanasan ang hapdi ng pangungutya ng mga tao sa kadahilanan lamang na ako’y isang bakla. At nawa sa aking muling pag silang, ipagkaloob na NIYA ang katauhan ng isang tunay na babae para sa akin upang hindi ko na muling maramdaman ang hirap at pasakit ng magkubli sa katawan ni adan kahit puso ni eba ang sa katauhan at puso ko’y nananalantay.
Dahil sa panahong ito, pasensya, ang aking pagkabakla’y hindi ko pa talaga kayang pangatawanan. Habang buhay ko na lamang sigurong titiisin ang dilim at ang alingasaw ng init sa loob ng aking kapiranggot na aparador na siyang kinasanayan ko ng pagtaguan maging noong aking kabataan, ang aparador na siya na ring magsisilbing kabaong ko sa aking huling hantungan...............
