kaplogan,pinoy kaplogan,male to male kwento,kwentong malibog,kwentong kalibugan, hot pinoys planet,emil aniban,pinoy indie films,usapang astig,cute pinoy,cute pinay, OFW,KSA,chatroom,radio online,mensexret,xtube,pinoy xtube,tambayang lonely boys,pinoy radio online, usapang lalake sa lalake,bisexuals,gay,manhunt,pinoy gay blog,gay stories,top gay blog philippines, bromance,hot filipino men,extreme boys,be free forever,bear men,masseur,teaser,Philippines, pinoy gay,tambayan ng ofw,kwentong malibog gay,
Mike Juha
Tila napakabilis ng mga pangyayari. Hinayaan ko nalang na paglaruan ng mga labi ni Miss ang mga labi ko. Hindi ko malaman ang gagawin. Naalimpungatan ko na lang na ipinasok ko ang isang kamay ko sa ilalim ng t-shirt nya atsaka hinimas-himas ang kanyang boobs. Naalipin na ang utak ko sa sobrang kiliti at sarap sa ginawang laplapan namin ni Miss habang hinihimas-himas ko naman ang kanyang dibdib.Maya-maya, bumaba ang mga labi ni Miss sa leeg ko, Dali-dali kong tinanggal ang t-shrt. Ibayong kiliti naman ang nadarama ko sa ibang klaseng ginawa nya. Muli nya akong hinalikan hanggang sa bumaba ang mga ahlik nya sa leeg, at sa dibdib ko. Pinaglaruan ng mga dila at bibig nya ang nya ang mga utong ko at sinisipsip-sipsip iyon. Di ko mapigilang mapaungol. Sa tindi ng init na nadama ko, ramdam kong lalabasan na ako sa punto pa lang na iyon. Dali-dali kong binuksan ang zipper ng pantalon ko, ibinaba iyon kasama na ng brief at hinawakan ang tigas na tigas kong pagkalalaki. Akala ko hanggang jakol na lang ako. Ngunit bumaba pa ang mga labi ni Miss sa may parteng harapan ko at isinubo nya ang matigas kong ari.“Ahhhhhh, Ahhhhhh! Ahhhhhhh!” ang nasambit ko nalang. Kitang-kita ko ang paglabas masok ng ari ko sa magagandang mga labi ni Miss Lorraine.
Ramdam ko rin ang sarap na sarrap nyang nadarama sa kanyang ginagawa. Umusog ako ng konti at isinandal ang puwetan sa may desk at itinukod ang dalawa kong kamay dun. Marahan ko ding ikinakanyod-kanyod ang balakang ko hanggang sa maramdaman ko na lang na lalabasan na ako. Tila alam ni Miss na malapit na ako sa sukdulan at pabilis ng pabilis na ang ginawa nyang pagtsupa sa ari ko samantalang binilisan ko naman ang pagkanyod sa bunganga nya. Kitang-kita ko ang pagpulandit ng tamod ko sa magandang mukha ni Miss Lorraine. “AHHHHHHHH, AHHHHHHHH! AHHHHHHHH!” ang malakas na ungol kong pinakawalan.Tila wala lang nangyari nung matapos linisin ni Miss Lorraine ang mukha nya, at nakapagbutones na rin ako ng panatalon. Hinalikan nya ako ulet sa labi saka bumalik sa upuan.Ngunit, tulala pa rin ako sa nangyari. Umupo nalang ako sa upuang harap ng mesa ni Miss at nagtanong. “Miss a.. e... san na po ba yung gagawin naten?” “Wag na... Tapos na” ang tugon lang nya sabay bitiw ng nakakalokong ngiti. Dahil sa sarap na naranasan sa mga kamay ni Miss, itatanong ko pa sana kung kailan ulet sya magpapatulong sa pag structure ng bulletin namen. Ngunit naunahan na ako ng hiya. Kaya nagpaalam na lang ako at dali-daling tinungo ang pintuan ng silid aralan, ngingiti-ngiti sa sarili at may pasipol-sipol pa. “Mukhang swerte yata ang bulaklak na napitas ko kaninang umaga sa flower pot ng mama ah.” Bulong ko sa sarili. “Sikreto lang naten yun ha?” dugtong nya bago ako makalabas ng pinto.Tumango lang ako, sabay bitiw ng pamatay na ngiti.Simula noon, naging mas close pa sa akin si Miss. Syempre, di maiwasang magduda ang iba kong mga ka-klase, lalo na si Roselyn at ang mga katropa kong manyakis.Isang araw, hindi nakasipot ang isang teacher namin kaya naisipan kong magpuntang library. Serious mode ako sa oras na iyon, nag-reasearch. Kahit naman kasi ganun ako ka pilyo, nag-aaral din naman ako kahit papano. Nasa gitna ng katinuan ang utak ko ng mapansin kong nakaupo pala sa harap ko ang best friend ni Roselyn na si Maila, nag-iisa. Inikot ko ang paningin sa paligid, nagbakasakaling nandun din si Roselyn. “Himala, tila hindi yata sumama sa best friend nya.” Bulong ko sa sarili.Tila umandar na naman ang pagka-pilyo ko, inisip kong kausapin ang best friend nya at asarin din. Tumayo ako, tumabi ng upuan kay Maila. “Ehem!” pagparamdam ko nung mapansin na kahit sa palipat ko ng upuan, tila dinidedma pa rin ako.Lumingon sya, ngumiti. At bumalik sa pagsusulat ng notes.“Himalang di mo yata kasama ang best friend mong masungit?” tanong ko.“Ah... si Roselyn. Nandun nasa hospital.
Na-ospital kasi ang mama nya at sya ang nagbabantay.” Paliwanang ni Maila.“Hah? Bakit? Anong nangyari sa mama nya?” Tila bigla din akong natauhan sa nalaman at mejo tumino ang takbo ng utak.“Nag-collapse na lang eh. Pero ok na daw ngayon, na over-fatigue lang. Baka bukas makalabas na ng hospital” Napatigil si Maila at binitawan ang may pagka-lokong ngiti. “Uy... concerned sya sa best friend ko!” “Hindi ah. Ano ka... Syempre, nagtataka lang ako bakit di kayo magkasama ngayon samantalang halos magkapalit na ang mga mukha nyo sa sobrang dikit sa araw-araw eh!” paliwanag ko. “At... Bakit pala sya ang nag-babantay, hindi ang papa nya?”Tiniklop ni Maila ang kanyang notes na tila nakukulitan. “Sige, sasabihin ko sa iyo ang totoo ha, para naman tantanan mo na ang best friend ko sa kakaasar. May problema ang pamilya ni Roselyn... OK?”“Ha?” ang pagkabigla ko.“Oo. At may trauma ang kaibigan ko sa mga nangyari sa pamilya niya. Nahirapan pa syang tanggapin iyon.”Di ko alam ang naramdaman sa narinig. Kahit hindi ko alam ang buong estorya, tila lumambot ang puso ko para kay Roselyn. “Ganyan pala sya.” Bulong ko sa sarili. “Kaya ba sya masungit sa mga lalaki?” tanong ko.Tumango lang si Maila. “At lalo na sa iyo!” sabay dilat ng mata at turo sa mukha ko. “Bakit? E, di ba crush nya ako? Super crush pa nga eh!”“Dahil marami kang babae!” pasigaw nyang sabi, nakadilat ulit ang mata.Napakamot ako sa ulo ko. “E, di ko naman siguro kasalanan kung magkakagusto sa akin ang mga babae, di ba?”“Yun na nga eh. Di mo kasalanan pero pinapatulan mo. Sandali...” biglang napahinto si Maila. “Nanliligaw ka ba kay Roselyn?”“Hindi ah!” Ang tila taranta kong sagot. “Bakit ako manligaw dun, e ang taray-tary nun. Ayoko sa babaeng mataray.” Dugtong ko.“E bakit interesado kang malaman ang buhay niya. O-uyy! Kinikilig ako.” Biro nya.Ngumiti lang ako. “O sige Maila, salamat ha. At sabihin mo kay Roselyn, sana ok na ang mama nya.” At kinuha ko na ang knapsak ko at tumayo.“Ok. Wala man lang regards para kay Roselyn?” Sinuklian ko nalang ng isang pilyong ngiti ang tanong nyang iyon at tumalikod na.Hindi ko lubos maintindihan ang nararamdaman sa nalalaman. Tila bigla akong naawa sa kalagayan ni Roselyn, ngunit humanga na rin sa katatagan nya. Sa kabila ng problema nya sa pamilya, hayan nangunguna pa rin sa klase, masipag pa at active sa mga school activities.Simula nun, tila bumait na rin ako sa kanya. Kapag nakita ko sya, nginingitian ko na, hindi na pinapasaringan o kaya’y iniisnab. Ang masaklap, ganun pa rin sya sa akin. Kapag nginitian ko, iniirapan lang ako. Kung lalapit naman ako sa kanya, sya naman iton magwa-walk out. At di ko rin maintindihan kung bakit the more na iniignore nya ako, the more din na nasasaktan ako, or nacha-challenge. At sya nalang palagi ang laman ng isipan ko. “Shit! Na in love na kaya ako?” sigaw ng utak kong tila natuliro na rin sa mga pangyayari.Nagkataon din iyon na may isang lalaking trasferee sa school namin na galing sa ibang bansa, sa ibang section na-assign. Mestiso-Amerikano si Marvin at sa unang araw pa lang na pagsulpot nya sa campus, talk-of-the town na kaagad. Marami din ang nagka-crush, maraming curious, maraming gustong makipagkaibigan. Sikat. Dahil sa naguluhan na ang isip kung papano mapalapit kay Roselyn, ginamit ko ang pagkakataon na iyon upang gumawa ng anonymous na sulat para sa kanya. Inihulog ko iyon sa post office upang di ma-trace. “Hi, Roselyn! You don’t know me yet but I heard a lot about you. I hope you can be my friend. I’m your secret admirer. I got my YM: maverick_xxxc@yahoo.com. I hope to keep in touch with you, - on Friday at 8pm? I’ll be there. I hope I’m not being too pushy. - Your secret admirer –“Dahil walang pangalan, inaakala ni Roselyn na galing iyon sa bagong salta. Pati din kasi ang YM ay magkasingtunog sa panagalan nya. Sa classroom nila binasa ni Maila at Roselyn ang sulat. Tila na-figure out ko ang pinag-usapan nila habang binabasa ito. Nagtatatalon si Maila, kilig na kilig na tila sinasabi kay Roselyn, “Sige na makipag-chat ka mamaya! Sya yan, si Marvin!” na halata namang tila dry ang pagtanggap ni Roselyn. Hindi ko alam kung kakagat sya sa imbitasyon sa sulat ngunit alas syete palang ng gabi, nandun na ako sa internet cafe upang magsign up ng isang bogus account. Eksaktong alas otso nung may mag pop out na message, “Hello! This is Roselyn. How are you?”Sa tuwa, di ako magkamayaw sa pagsagot sa kanya. “I’m fine. Tks for accepting my offer of friendship... How are you?”“Do you understand tagalog?” tanong nya.May sumundut na guilt naman sa akin sa tanong nyang iyon, di malaman kung sasabihin na ba ang totoo na ako yun at di ang bagong saltang si Marvin. “Oo naman...” ang sagot ko nalang.“Ah... ok” sagot nya.“May... boyfriend kana ba? Sorry for the question, you may not answer it, hehehe” tanong ko ulet.“It’s ok. Wala pa... at ayaw ko pang magka-bf”Tila na-excite ako sa sagot nya. “Pero naman siguro may crush ka sa campus...”“Meron, kaso ayaw kong pag-usapan sya.”Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko. “Bakit naman?”“Masyadong bilib sa sarili, mayabang, arogante, playboy, at manyakis...” “Araykupo!” sigaw ng utak ko at muntik na akong malaglag sa kinauupuan. “Sandali sino ba ang crush mo, if you don’t mind?”“Wag na.. basta ka-klase ko sya.”“Hahahaha! Bullseye!” sigaw ko naman sa sarili, proud na proud na ako pa rin pala ang crush nya. “Ah.. ok. Pero yun lang ba ang ikinagalit mo sa kanya? Baka naman panlabas lang nya yun?” sagot ko sa message nya.“Hindi. Naalala ko ang papa ko sa kanya...” “Bakit? Ano naman ang kinalaman nya sa papa mo?”“Ahhhh.. Mahabang estorya eh. At madrama” ang maikling tugon nya, tila ramdam ko ang pagbuhos ng lungkot sa mga binitiwang message.“Try me. I’m listening...”“Kasi... lahat ng mga characteristics ng papa ko ay nasa kanya – guapo, playboy, easy-go-lucky, irresponsible... at higit sa lahat, madaming babae at mayabang.”“Ah.. ganun? Pero alam mo bang hindi naman lahat ng mga lalake ay pare-pareho?” pagdepensa ko.“Pare-pareho lahat! Lalo na kapag playboy...”“Bakit, ano bang ginawa ng papa mo? Sorry to ask ha, and you may not answer…”“Bakit ba feeling ko, parang kilala na kita, hehehe. Nakakahiya nagdrama pa talaga ako, wag na lang...”“Kung nahiya ka, please don’t be. I’m here as a friend to listen, to prove to you that hindi lahat ng mga lalake ay pare-pareho. But... it’s up to you na rin if you feel I don’t deserve your trust.” “Sige na nga... baka mamaya, magtampo ka pa.”“Cool!” sabi ko. "Hehehe! Kumagat sa drama ko" ang tawa ng utak kong naalipin ng kapilyohan.“Five years old palang ako noon nung iniwan kami ng papa para sa ibang babae. Playboy ang papa ko. Palibhasa guapo, maraming babae at kahit sinu-sino pinapatulan. At di lang yan, iresponsableng ama pa. Simula nung iwanan nya kami, hindi na ito nagpakita pa sa amin. Halos wala na akong matandaan sa hitsura nya o magandang bagay na nagawa nya para sa akin o sa amin. Mama ko na lang ang nag-alaga at nagpalaki sa amin ng kapatid kong lalaki. Naranasan ko ang sobrang hirap sa buhay na halos hindi makakain ng talong beses sa isang araw. Minsan nga, dahil sa konting pagkain sa mesa, hindi iyon ginalaw ng mama ko, kami ang inuuna nya, malagyan lang ng laman ang mga tyan namin. Hanggang sa makapaghanap ng trabaho ang mama ko, nagkaroon ng steady na income at natuloy ang pag-aaral namin. Kaya, mahal na mahal ko ang mama ko. Kahit sobrang hirap, itinataguyod pa rin nya ang mga pangangailangan namin. Di ko alam kung anong gagawin kapag nawala sya. Ngunit sa papa ko, matinding galit ang nabuo para sa kanya dito sa puso ko. Alam mo bang ang pinakamasaklap kong naranasan ay hindi yung wala kaming makain kungdi yung walang maramdamang ama na sumusuporta, umaalalay, tumutulong, at higit sa lahat magbigay ng pagmamahal? Naiinggit ako sa mga kaibigan ko o kakilala na buo ang pamilya, sama-sama ang lahat sa hirap at ginhawa... Kaya, isinusumpa ko na hindi mangyayari sa akin ang nangyari sa buhay ng mama ko.”Tila binuhusan ako ng malamig na tubig sa nalamang hinagpis ng kalooban nya. Di ko alam ang sasabihin. Marahil sa pagkaawa ko sa kanya at sa kagustuhang sumaya sya, tila naging makabuluhan ang mga binitiwan kong mga salita para sa kanya. “Hindi nga kita masisisi kung ganyan nalang ang galit mo sa lalaking crush mo. Pero sa totoo lang, hanga ako sa katapangan mo. Sa kabila ng nangyari sa pamilya mo, naging proud angmama mo sa iyo. No. 1 ka sa klase, aktibo sa mga school activities, at tinitingala ng mga kapwa estudyante. Di ba dapat maging proud ka pa rin?”“Thanks.”“At sabi nila, lahat daw ng mga bagay na nangyayari sa buhay ay may dahilan, at may katuturan.”“Ewan ko. Siguro nga. Masakit lang talaga para sa akin eh.”“OK lang yan. Ganyan talaga, iiyak ka, feeling mo nag-iisa kalang sa mundo. Pero that’s normal. There’s a time to cry, to grieve, but there is also a time to laugh, to move on, and to enjoy life, diba? At ang sabi rin nila, don’t cry over spilled milk. And I think it’s time you get on with life, enjoy it, make the most of it, and make everyone proud of you.”“Hehehe. Galing mo mag-advice. Parang ang tagal-tagal na talaga nating magkakilala no? Ansarap mo palang kausap.”“Tks! Kaw din, sarap ka-chat. Honest, sincere…”“Kaw naman magkwento sa buhay mo plis...”“Ha?! A, e ano naman sa buhay ko ang gusto mong malaman?”“Yung buhay mo sa Amerika...”Tila bigla akong binatukan sa message nya. “Patay, mabubuking na ako! Paano ba to…?” tanong ng tuliro kong utak…
ITUTULOY...
