kaplogan,pinoy kaplogan,male to male kwento,kwentong malibog,kwentong kalibugan, hot pinoys planet,emil aniban,pinoy indie films,usapang astig,cute pinoy,cute pinay, OFW,KSA,chatroom,radio online,mensexret,xtube,pinoy xtube,tambayang lonely boys,pinoy radio online, usapang lalake sa lalake,bisexuals,gay,manhunt,pinoy gay blog,gay stories,top gay blog philippines, bromance,hot filipino men,extreme boys,be free forever,bear men,masseur,teaser,Philippines, pinoy gay,tambayan ng ofw,kwentong malibog gay,
Written By:Mike Juha
At naglaro nga kami ng ulet ng baraha kung saan ang parusa ay hubaran ng parte ng damit. Unang natalo si Ate Ann sa unang round. Dahil lasing na rin sya, walang kakyeme-kyeming hinubad ang T-Shirt nya. Tawanan kaming lahat, palakpakan. Tila plano talaga ni Ate ang gagawing laro dahil nung hinubad nya na ang T-shirt, tumambad kaagad ang tayong-tayo at malulusog nyang susu. Ramdam ko ang lakas ng kabog ng mga dibdib ng mga katropa kong virgin pa ngunit lantong na. Ang sunod na biktima ay si Jason, na dahil may kasamang babae, tila nahihiya pang maghubad ng T-shirt. Tapos, ay si Rayjohn, si Eman, at si Lance. Huli akong natalo ngunit dahil nalilibugan na, ang hinubad ko kaagad ay ang jeans. Hindi ako naka-brief noon kaya bumulagta kaagad ang tigas na tigas ko nang ari. Tawanan ang lahat. Tumayo ako at nagsayaw-sayaw, hinimas-himas ang sarili at pagkatapos ay humarap kay Ate Ann na agad namang hinawakan ang tayong-tayong pagkalalaki ko at at dali-daling isinubo sa bibig nya. Sa nasaksihan ng mga katropa, lalong uminit ang mga katawan nila, natuturete. HInayaan kong maglabas-masok sa bunganga ni Ate Ann ang matigas kong ari, tuluyan na ring hinubad ko ang pang-itaas kong damit. Hinawakan ko ang ulo ni Ate Ann at inayudahan ang pagurong-sulong
ng ulo nya sa harapan ko. “Ahhhhh! Ahhhhh! Sige pa Ate… Ahhh! Sarapppp!” ang ungol ko. Habang nasa ganung posisyon kami, sinenyasan ko ang mga katropa na maghubad na at lumapit sa amin. Si Lance, pagkatapos hubarin ang pantalon at brief ay dali-daling dinakma kaagad ang susu ni Ate na umiindayog pa habang tinatrabaho ang ari ko. Pumwesto naman sa kabilang tabi ni Ate si Rayjohn, nilantakan ang isang susu ni Ate. Sina Eman at Jason naman ay nakontento nalang sa paghipo-hipo sa makinis at maputing likod ni Ate habang himas-himas ang mga sarili. Maya-maya, sinenyasan kami ni Ate na umupo ng nakahilera. Mabilis naman kaming sumunod. Nauna si Eman, sunod si Jason, tas si Lance, si Rayjohn, at ako. At isa-isang nilalaro ni Ate sa bibig nya ang mga ari namin. Napuno ng ungol ang buong kwarto. “Tangina, lalabasan na ako! Ahhhhhh!” Sigaw ni Lance habang sinusubo ni Ate ang ari nya. “Ako rin! Ahhhhh!” sigaw naman ni Eman, hawak-hawak ang ari nya na pumulandit na ang tamod.Napangiti nalang ako. Maya-maya, humiga na si Ate at pinapaligiran namin. Hinimas-himas namin ang ang buong katawan nya. Ako, kahalikan ni Ate, habang sin Eman at Rayjohn naman ay abala sa sa kahihimas ng magkabilang susu niya. At dahil nasa babang parte sina Jason at Lance, sarap na sarap naman nilang nilalaro ang maselang parte ni Ate ng pagkababae ni Ate ng kanilang mga daliri. “Uhhhhmmmm! Ahhhhhhh!” ungol ni Ate. Hanggang sa di ko na matiis at pinatabi ko na sina Lance at Jason, pumwesto sa may paanan, inangat ang dalawang paa ni Ate at ipinasok ang tigas na tigas kong pagkalalaki. Itinukod ko ang dalawang kamay sa sahig, diretso ang mga paa, at ang dalawang paa naman ni Ate ay nasa balikat ko, naka-push-up position kumbaga, sa ilalim ko nakaipit si Ate. “Ahhhhh! Ahhhhh!” Ang magkasabay na ungol namin ni Ate. Umindayog ako ng umindayog, sinamsam ang sarap sa bawat paglabas-masok ng ari ko sa ari ni Ate. Isang minuto, dalawang minuto, tatlong minuto, hanggang sa pabilis ng pabilis at tila mababaliw na si Ate sa sarap, pabaling-baling ang ulo sa kama. Lalo ko pang idiniin at isinagad ng husto ang pagkalalaki ko sa bawat pagbayo.
Sumigaw na si Ate ng, “Mikey Boy, uhhhhhhh… anjan na, anjan na!” na sya ko namang tinugun ng, “Sabay tayo Ate, lalabasan na akoooooooohhhhh! Ahhhhhhhhhh!!!” At pumulandit na ang katas ko sa loob ng pagkababae ni Ate.Dali-dali naman akong tumayo at hinayaang sumunod si Rayjohn. Ibinuka nya ang hita ni Ate atsaka ipinasok ang ari nya doon. Tila nanginginig si Rayjohn sa unang karanasan niyang iyon. At nung makapasok na ng buo ang pagkalalaki nya, kitang-kita ko naman sa mukha nya ang ibayong sarap na nuon lang nya naranasan. Pati pag-indayog nya sa kaselanan ni Ate ay pahinto-hinto, may pag-aalangan. At hindi pa yata naka isang minuto ay nilabasan na. Napangiti lang si Ate, naintindihan ang pagkawalang muwang ni Rayjohn. Sumunod naman si Jason. Kagaya ni Rayjohn, halos ganun din kabilis natapos. Sumunod si Lance, at pagkatapos, si Jason naman. At kahit naunang nilabasan na sila, tigas na tigas pa rin ang mga ari, at halos kasingbilis din nilabasan nina Rayjohn at Jason.Alam ko, bitin si Ate sa kanila dahil ambibilis labasan, di man lang hinintay si Ateng makaraos din. At dahil nalilibugan pa rin ako nung matapos na silang apat, hinalikan ko na naman ulet si Ate at kinakapa ang kanyang pagkababae. Basing-basa iyon, at dumadaloy pa ang mga tamod naming naghalo sa loob nito. Maya-maya, pinatuwad ko na sya at pinasok ang butas nya habang naka-tuwad sya. Pumapatak-patak pa sa sahig ang tamod galing sa ari ni Ate. Hindi ko na pinansin ito. Umindayog ako, binayo ng binayo ang pagkababae nya. Mejo matagal, hanggang sa tila magdedelirium na naman si Ate at lumalakas na ang ungol. Binilisan ko ng binilisan ang pag-indayog ko, diin na diin hanggang sa sinunggaban na ni Ate ang kamay kong nakahawak sa balakang nya at nagsisigw ng, “Mikey Boy, ayan na namannnnnnnnnnn! Ahhhhhh! Ahhhhhhhh!” At sabay naming narating ang rurok ng kalibugan.Palakpakan ang mga manyakis nung matapos na kami ni Ate. “Hayup talaga si Jak Mikey sa kama!” sigaw ni Jason. Ngingiti-ngiti lang ako. Hinablot ang pantalong nakalatag sa sahig at isinuot iyon, tapos nag t-shirt na.Feeling euphoria pa rin ang mga utak ng mga katropa ko nung magreport na kami ng school. Nagkahangover ang mga putsa sa unang mga karanasan nila sa babae. Di rin maiwasan ang mag-umpukan, sikretong magkwentuhan, tawanan sa mga kalokohang ginawa.Nasa ganun kaming kasarapan ng kwentuhan nung pumasok sina Roselyn at Maila. Bigla ko na namang naalala ang cp ko. Kinapa ko iyon sa bag ko at tiningnan, isinet sa silent mode para di tutunog kahit nagriring.Tila kinuryente ang buo kong katawan. Kinakabahan na nasasabik makita sya. “Syeeet! Ganda talaga ni Roselyn ko!” sigaw ng utak ko. Habang nasa ganung kwentuhan ang mga katropa ko, ang isip at tenga ko naman ay nakatuon kina Roselyn, palihim na minanmanan ang mga ginagawa at pilit pinakinggan ang pinag-uusapan nila. Ngunit dahil sa ingay ng mga barkada, di ko na natiis ang sarili at tumayo, lumapit sa inuupuan nina Roselyn, kinuha ang isang bakanteng armchair sa harap nila at paharap din sa kanilang naupo, ang mga paa ay naka-buka at mga braso ay itinukod sa sandalan ng upuan. Astig na astig angdating. Lumaki kaagad ang mga mata ni Roselyn sa nakitang ayos ko at biglaang pagsulpot. “Hi Roselyn, Maila! Good moring!” ang bati kong ubod ng ka-preskohan, pagsingit sa usapan nila.“Hayyyy Maila! Wala ka bang napansin?” ang patama ni Roselyn sa akin.Ngiting pigil langang tugon ni Maila, tinampal ang balikat ni Roselyn, tila ang mensahe ay, “Hoy, yan ka na naman, cool ka lang!” “Syempre naman, nandito ako, dapat lang mapansin.” Singit ko.“Maila! Maila! Pigilan mo ako, anlakas ng hangin, nakaka sira ng mood!” tapik nya kay Maila. Tapos ako naman ang hinarap “At ikaw, di kita kinakausap no…”“Roselyn naman… di mo ba ako na-miss? Dalawang araw na nga akong na-suspinde tas ganyan ang pasalubong mo sa akin?” “Miss mong mukha mo. Ang kapal!” sabay pagdadabog ng mga notebooks nya.“A, e… Roselyn, mag-CR muna ako ha? Dito ka muna” ang alibi ni Maila upang mabigyan kami ng pagkakataon.“Wag mo akong iwan dito…”“Hmmmm… kunyari pa to” bulong ko sa sarili.“Jan kalang, sandali langako.” Sigaw ni Maila na nakatalikod na.“Dalian mo ha! Nasusuka na ako, may nakakadiri dito.”“Bye Maila!” Sigaw ko. Nung makaalis na si Maila, hindi na ako nagsalita, tinitigan kolang si Roselyn. Yung titig na tila nagmamakaawa, lungkot na lungkot ang mukha na may halong drama at pa-cute. Tatlong sigundo, isang minuto, at isa pa uling minuto, at isa pa… Ganun lang ang ayos ko, tila naalipin ng kung anong magic, pinagmasdang maigi ang kabuuan ng mukha ni Roselyn na animoy isang birhen – simula sa buhok, noo, kilay, ilong, mata, pilik-mata, mapupulang mga labi at bibig; ang kinis at maamong mukha. Tila nasisilaw naman si Roselyn sa mga titig ko sa kanya. Nanatiling nakayuko, nag-blush, di makapagsalita. Noon kolang sya napagmasdan ng ganun kalapit at katagal. At ang nasambit ko nalang sa kanya ay, “Roselyn, I’m sorry!” Ewan ko rin ba di ko maintindihan kung bakit nasambit ko iyon.Tila bigla ring natauhan si Roselyn at ang maamong mukhay parabagang nagbagong-anyo at naging tigre ulet, ang mga mata ay sumisiklab. “Sorry ka jan!”“Ano ba. Ganito na lang ba tayo, parang aso’t pusa na palaging nag-aaway?” “E, sino ba ang nang-aaway sa atin? Ikaw itong antipatiko eh! Sobrang yabang, sobrang bilib sa sarili.” “Kaya nga nag-sorry na eh…” “Ayoko nga!”“Ano bang pwedi kung gawin para mapatawad mo ako?”“Anong gawin mo? Heto ha… simula sa gate ng school na to, maglakad kang paluhod papuntang classroom, nakahubad ng pang-itaas. Magdala ka ng 250 red roses na hawak-hawak at sa likuran mo ay may nakadikit na poster at nakasulat ang ‘I’m sorry Roselyn, magpakatino na ako!’ O anu, kaya mo yan?” Napahinto sya sandali. Alam kong hindi nya siniseryoso ang sinasabi. “At bakit nga pala; ano bang meron jan sa patawad ko? Di naman importante yun di ba?” sabay pabulong na dumugtong ng, “Andami mo ngang babae jan! Hmpt!”“Narinig ko iyon. Bakit sino bang mga babae ko?”“Hayyy naku!!! Kailangan pa bang i-memorize yan? Si Miss Lorraine! Yung mga taga-ibang section na parang mga pokpok, anlalakas ng mga tili pag nagbabasketball ka na, yung kapitbahay nyo na halos pumasok at tumabi na dito sa upuan mo sa classroom natin para ka lang makausap. At yung sa telepono nung araw na nasuspend ka, Camille ba yun? Sino yun?”“Ah, nagseselos!” sa sarili kolang, pigil ang pagtawa. “Hoy, Mutya ng Selos makinig ka. Si Miss Lorraine, syempre magbabaitan ako dun, nagbibigay din ng grade sa atin yun. Yung mga taga-ibang section, wala yun, mga taga-hanga lang ang mga iyon, mga panis. Kasalanan ko ba kung may mga tagahanga ako? At yung kapitbahay namin, alam mo namang di ko pinapansin yun, diba? At yung Camille na nakausap ko sa phone na akala mo cp ko yung nag ring nung nagdial ka ng number ni Marvin…” napakamot na ako sa ulo, di malaman kung paano i-explain, “A…”“A… anu? Ano? O… Girlfriend mo nga!” “Hindi nga… di ko sya kilala!”“Yan ka na naman. Sinungaling ka talaga! Panu ko tatanggapin ang sorry mo, e di ko alam kung ano ang totoo sa mga pinagsasabi mo? Di mo ba kilala, e nagdate nga kayo, at ang sabi mo pa, siya lang ang babae mo, walang binatbat yung ibang babae… baliw!”“Tangina, panu ba to lusutan!” pagmamaktol ko sa sarili. “E, hindi mo rin naintindihan, eh…” “Ipaliwanag mo nga kasi para maintindihan ko.”“A, e… ganito nalang. Pede ba mag-usap tayo mamayang gabi mga 8pm sa park? Nanjan na si Ma’am o magsisimula na ang klase.” sabay turo kay maam na nadun na sa harap ng klase.“Di pwede ah!”“Bakit?”“Mag-usap sila ni Marvin!” singit ni Maila na nakapwesto na sa upuan nya.“Pano? Bakit?” sabay kamot ko sa ulo, di makapaniwalang nagkaroon na sila ng kontak at malamang na mabuking na ang pagpapanggap ko.“Sinulatan ko kasi” sagot ulet ni Maila na pilit takpan ni Roselyn ang bibig “…sa pangalan ni Roselyn na may itatanong si Roselyn sa kanya.”“Ano bang itatanong niya doon?” tanong ko kay Maila. “At bakit ikaw ang sumulat?”“E, ayaw nya eh.” Turo niya kay Roselyn. “Kasi, nagchachat sila. Nagbigay ng number yung tao, e nung tinawagan na ang number na iyon, di naman sumagot. Ano yun? Tapos, nagtry akong mag text dun, wala ring sagot.”“Patay!” sabi ko sa sarili “Kaya pala may nagtitext sakin na di ko kilala, si Maila pala yun. Buti di ko sinagot.”“O e… sasama ka ba sa pag-uusap nila mamaya.?” Tanong ko kay Maila.“Oo naman. Best friend ko yata yan… at ako langnaman ang may type kay Marvin e…” sabay tawa, kinilig sa sinabi.“Michael! Go back to your seat!” tawag ni Ma’am pagpahiwatig na magsimula na ang klase. Bumalik nalang akong upuan, kinakabahan at nalilito kung panu na naman lulusut. Pero may nabuo din akong balak. Pagdating ng lunch break sinadya kong hanapin si Marvin at kinausap. Napag-alaman ko sa kanya na di pa pala sila nagkausap ni Roselyn. Nagulat na nga lang daw sya at may sulat sa kanya ito na gustong makipagmeet samantalang di naman sila magkakakilala.“Do you have a crush on her?” tanong ko kaagad sa kanya.“Kind of… but it’s her best friend I really like”“Ah, Maila! Good, because you know, I love Roselyn. And she is mine, ok?” ang paniniguro ko. Tumango lang ang tisoy. Kaya laking tuwa ko na rin na di pala nya type si Roselyn. “Mukhang magkasundo kami nito, hehehe.” Sa sarili ko lang.Eksaktong alas otso ng gabi nung dumating ako sa plaza kung saan nandun nakaupo silang dalawa ni Roselyn at Maila sa ilalim ng malaking puno. Nung makalapit na kami sa kanila, nagulat na lang silang dalawa kung bakit kasama ako ni Marvin. “A… Marvin, this is Maila, Roselyn’s friend” pagpakilala ko. “Marvin, this is Maila…” sabay kindat kay Marvin na maghanap sila ng lugar nila. “Ay! Bakit nandito ka Michael! Si Marvin lang ang-“ di na naituloy ni Maila ang sasabihin.“Shhhh!” Pag cut ko sabay signal kay Maila na lumayo sila. “A, by the way, this is Roselyn.” Pahabol ko kay Marvin na nagwave langng kamay at ngumiti kay Roselyn at tumalikod na.Kitang-kita ko ang pagkabadtrip sa mukha ni Roselyn. Hindi nalang umimik, naupo, itinuon ang mga mata sa dagat.Nung mejo nakahanap na sina Marvin at Maila ng maupuan sa malayo-layo, tumabi na ako kay Roselyn, iniabot sa kanya ang dala kong tatlong mapupulang rosas na isiningit ko sa ilalim ng T-shirt sa may likuran ko. Tiningnan muna nya ito, at tila walang kagana-ganang inilagay ang mga ito sa tabi ng inuupuan nya, ngumingiwi ang mukha sa inis.Kalmante lang ako. Tila nadadala sa matiwasay na ambiance, di alam kung paano magsimula. Hindi muna naimik at hinayaang dumaloy ang nakakulong tinatago-tagong emosyon. Maya-maya, binitiwan ang malalim na buntong-hininga. “Sarap ng simoy ng hangin no? At napakapayapa ng dagat…” ang seryoso kong tugon. Di pa rin umimik si Roselyn.“Sana… ganyan na lang ang buhay. Sana, ganyan nalang… tayo. Alam ko, ang tingin mo sa akin ay salbahe. Pero alam mo bang sa likod ng kasalbahehan ko ay may mga hinanakit din ako sa buhay? Kung ikaw, naghahanap ng pagmamahal ng isang ama, ako, hindi ko ni minsan maranasang maramdaman ang pagmamahal nuon… Oo nanjan ang papa ko, pero hindi ko sya madama.”Napatingin sa akin si Roselyn. “Sandali… paano mo nalaman ang tungkol sa papa ko?”“Di ba nung may isang beses na nag-absent ka at binantayan ang mama mo sa hospital dahil nag-collapse ito, naitanong ko kay Maila kung nasaan ang papa mo.” “Ahhh” sabay tango, at tila napawi na ang galit. “Halos pareho pala tayo ng hinahanap” “Siguro nga. Pero siguro din, mas matindi ang sa akin. Simula pa lang nung bata pa ako, palagi nalang akong sinasaktan ng papa ko, pinapagalitan kahit sa maliliit at simpleng bagay. Hindi ko maintindihan kung bakit ganyan sya sa akin. Netong taonlang na to, narinig kong nagkwentuhan sila ng mama ko sa kwarto nila. Gabi na iyon at akala nila tulog na ako. Alam mo kung ano ang nalaman ko sa pag-uusap nila? Ampon lang ako! Inilagay lang pala ako sa harap ng pintuan namin nung sanggol pa lang…” Napahinto ako ng sandali nung maramdamang tumulo bigla ang mga luha. Hinayaan ko nalang iyong bumagsak sa T-shirt. Yumuko na lang ako, hindi ko na nagawa pang gumalaw.Wala ring imik si Roselyn. Tila naghintay sa sunod ko pang sasabihin.“Ang masaklap, hindi ko alam kung sino at saan ko hanapin ang mga magulang ko. At alam mo… hanggang ngayon, nagkukunyari pa rin ako. Ang buong akala nila hindi ko pa alam ang tunay kong pagkatao. Kaya kapag ganung sinaktan ako ng papa ko, tinitiis ko na lang dahil iniisip ko na maswerte pa rin ako. Heto, nakapag-aral, may makakain, normal halos ang buhay… Kaya siguro ako pasaway minsan dahil, kulang sa pansin, o kaya nagrerebelde. Ni hindi nga ako marunong umiyak eh, dahil ayaw ko. Ngayon ko langhinayaang tumulo ang luha, dahil sa iyo. Siguro dahil alam kong naramdaman mo ang naranasan ko…” Sabay bitiw ng hilaw na ngiti at baling ulet ang paningin sa dagat. “Kaya alam mo, ang gusto kong lugar ay ang dalampasigan. Dito masarap ang simoy ng hangin at lalo na kung mapayapa ang dagat… Tila napapawi ang gulo sa isipan ko, nalilimutan ang mga tanong na hindi ko mahanaphanapan ng kasagutan, ang mga takot sa hinaharap at pagsubok na haharapin sa buhay. Dito, naging totoong tao ako.”Ramdam ko ang pagkahabag ni Roselyn sa akin nung kinapa ng kaliwang kamay nya ang kanang kamay ko. Hinawakan iyon at tiningnan ako. “I’m sorry Michael, hindi ko alam… sorry talaga” sabay pahid ng isang kamay nya ang mga luha sa pisngi ko. Kitang-kita ko rin ang mga luhang dumaloy din sa pisngi nya. Tila nararamdaman din nya ang sakit na naramdaman ko. Pinahid ko din ito. Nagyakapan kami. Hinaplos-haplos ko ang mahabang buhok. Langhap ko ang bango nun. Hanggang sa hindi ko na mapigilan ang sarili. Halikan ko ang mga pisngi nya. At naalimpungatan ko nalang na gumapag ang mga labi ko at siniil ang mga labi nya…
itutuloy.....
