cute pinoy,jakol,gwapo,macho jakol,jerk off,jakulan,kantot,orgy,bisexuals gay,m2m video clips,pinoy m2m video clips,hardcore,pinoy scandals, poging nagjakol,jakol sa cam,kwentong malibog,kwentong kalibugan, top and bottom,threesome,macho,tripper,straight tripper,chatting, chatroom,kantutan,fuck,suck,lalake sa lalake,pinoy chupa,tamod,burat titi,blowjob m2m,Xtube,Xtube Scandal,Xtube Pinoy Scandal,Kaplogan,Pinoy Kaplogan
At iyon nga, nagresign kaagad kinabukasan si Rodel at nagsama kami sa apartment ko. Sagot ko ang lahat ng gastos sa bahay – ilaw, kuryente, tubig, pagkain at binibigyan-bigyan ko din sya ng kaunting pantawid gastos sa pag-aaply niya. At ok lang sa akin iyon dahil kaya naman ng budget ko.
At oo nga pala, bago tinanggap ni Rodel ang alok ko’ng doon na tumira sa apartment ko, may seryosong kasunduan kami, at ipninangako ko sa kanya ito: walang string attached ang pagtulong ko, at wala itong bahid seksuwal o malisyosong motibo. At upang maniwala sya na seryoso ako sa sinabi, isinulat ko ang pangako kong iyon sa isang papel, pinirmahan, at iniabot iyon sa kanya.
"Promise na hindi mo sirain ang pangako mong iyan?" tanong niya hinayaan lang ang papel sa kamay ko.
"Promise, cross my heart..." sagot ko naman, pag-prove sa kanya na tapat ako sa sinabi ko at iminuestra ko pa ng pa-ikes ang isang kamay ko sa dibdib.
Pagkatapos kong masabi iyon, saka pa niya tinanggap ang papel at binitiwan ang isang nakakabighaning ngiti. Syempre, heaven na naman ako. Damang-dama ko ang matinding kaligayahan niya.
In fairness, napakasipag ni Rodel sa trabahong bahay. Simula noong doon na siya tumira sa akin, napakalinis at orderly ang lahat ng mga gamit ko. Pati kubeta pinakintab. Wala akong makikitang tambak na labahan sa paguwi ko galing trabaho dahil lahat nilalabhan niya na kaagad. Kahit ang pagluluto at pamamalengke ay siya na din ang gumawa. Pakiwari ko ay wala na akong mahihiling pa sa samahan namin, I mean except sa isang bagay – na sana siya na ang taong magmahal sa akin at maging katuwang ko sa habambuhay.
Ngunit sa bawat pagkakataon na pumasok sa isip ko ang ganoon, pilit ko ding inaalis ito. Ang sasabihin kaagad ng isang parte ng utak ko ay, “Hayyy Derick! Nag-iilusyon ka na naman! Hindi ka pa ba natuto? Magkasya ka na lang sa panakaw na tingin sa kanya, palihim na paghanga, at sa pag-aamoy-amoy ng mga labahing underwear niya! Bawal ang ma-inlove. Ang landi-landi nito, hindi naman kahabaan ang hair mo noh!” Tapos, magtatawa na lang akong mag-isa na parang nasiraan na ng bait.
Sa samahan naming iyon ni Rodel ay mas lalong lumalim pa ang mga nalalaman ko tungkol sa kanya. At ang isa sa mga iyon ay ang pagka-aloof niya sa tao. Confident sya sa sarili, oo. At kapag nakita mo siyang naglalakad halimbawa, wala kang makitang kakaiba – masayahin, palabiro. Ngunit kapag napansin naman niya na ang isang tao ay may gusto sa kanya, ma-babae man o ma-bakla, ay tila natataranta ito. Sa porma at hitsura kasi ni Rodel ay walang taong hindi hahanga sa kanyang angking tangkad, ganda ng postura, at kakisigan.
May isang beses nga, namalengke kami at hinintay ko lang siya sa kotse dahil may binli pa siya sa isang shop. Maya-may, heto na, nagmamadaling pumasok sa kotse at noong makapasok na, mabilisan ding isinara ang pinto. Yun pala ay may sumunod na babae. At dahil sa hindi pinansin ni Rodel ang babae, sa akin nito ibinaling ang kanyang pagkaasar. “Jowa mo ba yan?” sabay turo kay Rodel na nasa tabi ko.
Parang gusto kong sapakin ang mukha ng babeng iyon noong marinig ang sarcastic niyang tanong. “A, E... pamangkin. Bakit?” Ang pagdepensa kong may katarayan din.
“Ganoon ba? Suplado naman niyan! Kala mo kung sinong guwapo, bakla naman yata!” ang mataray din niyang sagot sabay talikod.
Napailing-iling na lang ako at tiningnan si Rodel na napakamot naman ng ulo, nahihiyang tiningnan ako. Natawa na lang ako. Pero sa loob-loob ko, syempre, naging palaisipan din sa akin ang nasaksihan kong iyon.
Kahit sa mga barkada ko, lahat sila ay crush si Rodel. Ngunit si Rodel lang ang umiiwas. Hindi naman iyong supladong turing; iyong dumidestansya lang, pinapahalatang hindi siya pwede. Niloloko nga nila ako. “Derick, grabe naman yang ka-live in mo, super-loyal sa iyo! Ang haba-haba ng hair mo, punyeta ka!” biro nila.
“Hoy! Hindi ko boyfriend yan ah! At wag nga kayong ganyan! Nakakahiya doon sa tao. Tinulungan ko lang iyan, walang bahid malisya!”
“Asowwwwwssss! Pakipot pa to!” sabay taas ng kilay at irap. Ayaw talaga nilang maniwala na wala kaming kaugnayan ni Rodel.
Isang Byernes iyon noong maisipan naming mag-inuman, kaming dalawa lang sa terrace ng apartment ko. Bonding session kumbaga. Actually, sinadya ko rin iyon upang maisawalat ko sa kanya ang mga saloobin. Sa dalawang buwan kasi naming pagsasama, feeling ko, sobrang close na namin, at si Rodel ang taong pwede akong mag-open up.
Naka-walong bote na ako at si Rodel naman ay naka-sampu na yata, di ko na mabilang. Lasing na ako at sa tingin ko ay ganoon na rin si Rodel.
“Alam mo, Rodel... parang pagod na ako sa buhay.” Ang malungkot kong pagbulalas. “Di naman lingid sa kaalaman mo na bakla ako, diba?”
Hindi umimik si Rodel, seryosong nakatingin lang sa akin ang mapupungay na mga mata habang iniinum ang beer.
“P-para kasing nawalan na ako ng pag-asa pa na makahanap ng isang taong magmamahal sa akin, eh. Iyon bang handang ibigay ang sarili niya sa akin, dadamay sa mga problema ko, at handang makasama ako habambuhay. Oo, may pera ako, ngunit hindi naman nito nabibili ang tunay na kaligayahan, eh. Parang nakakasawa na ba. Ganito nalang ba ang buhay ko? Paulit-ulit na nasasaktan, niloloko, iniiwanan, pinaglalaruan...” ang sabi ko habang tumutulo ang luha, ang mga mata ay ibinaling sa malayo.
Tahimik lang si Rodel, nakikinig habang patuloy pa rin siya sa pag-inum.
“Alam mo, Rodel, simula pa noong ma-realize ko na isa akong bakla, palagi na lang akong umiiyak. Syempre, hindi ko matanggap-tanggap. Tinatago-tago ko ito sa mga magulang ko, sa mga kapatid ko, sa mga kaibigan ko... Walang nakaaalam sa tunay kong pagkatao. Habang nag-uumpukan kaming mga lalaking magkabarkada noong high school at college, ang mainit na pinag-uusapan namin palagi ay mga babae. Nakikisali ako sa usapan, nagpapanggap na ayan, gusto ko rin ang ganitong babae, sexy, malaki ang boobs, maganda ang katawan... ngunit sa loob-loob ko, puro kasinungalingan ang mga sinasabi ko, pagkukunwari. Tiniis kong itago ang lahat. Noong ma-inlove ako, sa best friend ko pa naman, kapag nagsama kami nyan, nagtatawanan kami, ang saya-saya namin. Ngunit wala siyang kaalam-alam na may pagnanasa pala ako sa kanya. Nakakatawa. Ngunit kapag nasa kwarto na ako at nag-iisa, umiiyak ako... nagtatanong kung bakit ako kakaiba, kung bakit kailangan kong magdusa nang ganoon. Noong second year college na, bumigay na rin ako. Actually, ang unang bumigay ay ang kaibigan ko. Nag-inuman kami at nakatulog ako sa kwarto niya. May nangyari sa amin at simula noon, ginawa na namin palagi iyon – nang patago pa rin. Naging kami, at tumagal nang anim na taon ang patagong relasyon naming iyon. Noong mag-asawa siya, nag-isa na naman ako. Nakahanap din naman ako ng bago, ilang buwan lang ang nakaraan. At tumagal kami nang may apat na taon. Ngunit muli, nawala siya. Nakahanap uli ako at tumagal uli nang limang taon. At muli, nawala na naman siya na parang bula... Ansakit. Grabe! Iyon lang pagpapanggap, masakit na eh. Parang may sasabog sa dibdib mo. Tapus, iyong mga panlalait, panghusga, pang-discriminate ng mga tao sa mga kagaya namin. At ang mas lalong masakit ay iyong paglaruan ka lang, na para bang hindi ako tao na marunong ding masaktan at magmahal...”
Nanatili pa ring walang imik si Rodel. Noong nilingon ko siya, nakatutok ang mga mata niya sa kabilang direksyon. Kahit nakatalikod ang ulo niya, napansin kong tila nagpapahid siya ng luha sa pisngi niya. Syempre, nagulat ako.
“Hey... anong nangyari?” Tanong ko habang hinawakan ko ang kanyang balikat.
“Wala... may naalala lang ako” ang sagot niya habang patuloy ang pagpahid ng isang kamay sa pisngi niya.
Dahil sa napansin ko, naramdaman kong mayroon siyang malalim na itinatagong sama ng loob. “Kwento ka naman, o...” pangungulit ko.
Tahimik. Ngunit maya-maa, nagsimula din siyang magsalita, “Pagmamahal ng magulang, tiwala sa sarili at sa mga tao... at takot para sa kinabukasan. Iyan ang prblema ko. Wala akong mga magulang eh. Nabuntis ang nanay noong magtrabaho sa Maynila bilang isang katulong. Noong ipinanganak ako, namatay naman siya. Tita ko na ang nag-alaga sa akin. Ngunit palaging mainit sa akin ang asawa niya dahil malas daw ako sa buhay. Palagi silang nag-aaway dahil sa akin, sigawan, binubugbog ang tita ko. Noong labing-anim na taon na ako at di na matiis ang lahat, at dahil a rin sa awa ko sa tita ko, lumayas ako. Inampon naman ako ng isang mayamang bakla; pinakain, binihisan, pinapag-aral ng college. Nagmukhang tao ako. At ang kapalit naman nito ay ang pagkalalaki ko. Noong una ay ok lang sa akin. Palibhasa, nasisinag sa luho at rangya. Ngunit noong natuto akong umibig sa isang babae, doon na nagsimula ang pagkaletse-letse ng buhay ko. Nalaman ito ng bakla at sa tindi ng galit niya sa akin, ikinulong nya ako sa isang kwarto, itinali. Ang masaklap, ibenenta pa niya ang katawan ko sa mga kaibigan niyang mga bakla din... Sobrang pagbaboy nila sa akin. Hindi ko masikmura. Parang ayaw ko nang mabuhay sa mga sandaling iyon. Noong makatakas ako, napag-alaman ko naman na itinakwil ako ng girlfriend ko. Siniraan ako ng bakla sa kanya at sa mga tao. May mga ipinakalat pang mga ritrato sa halinhinang pag-abuso ng mga kaibigan niyang bakla sa akin noong ikinulong pa nila ako. Nagpakalayo-layo ako, sa isang lungsod at doon naghanap ng trabaho. Nakapagtrabaho naman ako bilang isang waiter. Ngunit sadya yatang malas ako sa buhay. May mga babaeng nagkagusto sa akin sa trabaho, nag-iiringan sila, nag-aaway. Ngunit ang babaeng nakapagpalayas sa akin sa trabahong iyon ay ang kasintahan ng anak ng may-ari ng bar. Ipinabugbog niya ako, at binalaang patayinka pag hindi umalis sa lugar na iyon. Kaya, heto napunta ako ng Maynila. Iyan ang dahilan kung bakit takot ako sa iyo... galit ako sa mga bakla, at takot akong may magkagusto sa akin. Ayokong magkaletse-letse uli ang buhay ko.” At tuluyan na siyang humagulgol.
Ako naman ang natameme sa narinig na kwento niya. Parang biglang nalimutan ko lahat ang mga problema ko at matinding awa sa kanya ang pumalit. Niyakap ko siya. Hinayaan naman niya akong gawin iyon sa kanya.
Nagpatuloy siya, “Noong sinabi kong uuwi na lang ako sa probinsya kapag hindi makahanap ng trabaho, nagsinungaling ako sa iyo, dahil ang totoo, hindi ko alam kung saan ako uuwi. Wala akong uuwian Derick... wala. Natakot man ako na baka maulit ang takbo ng pagkaletse-letse ng buhay ko sa iyo, wala akong magawa...”
Hindi ko malaman ang gagawin sa mga sandaling iyon. Ang tanging alam ko ay niyakap ko siya, hinihimas-himas ang likod, ang ulo, ang buhok, habang tila walang humpay naman ang kanyang pag-iiyak sa mga bisig ko.
Ewan ko din ba, ngunit habang hinihimas-himas ko ang ulo at ang buhok niya, hindi ko naman mapigilan ang sariling idampi-dampi ang mga labi ko sa leeg niya, at sa mukha. Hanggang ang mga ito ko ay tuluyan nang lumapat na sa mga labi niya...
(Itutuloy)
