"Another Santos" “Sorry. Come again?” Lumapit siya. Tinapat sa tenga k...
"Another Santos"
“Sorry. Come again?”
Lumapit siya. Tinapat sa tenga ko ang bibig niya.
“I said can I get his number.”
“Ah. Later.”
Kinuha niya yung phone niya sa maliit niyang bag at inabot sa akin. Kinuha ko naman agad yung phone na inaabot niya.
“Thank you.” sabi niya. Tumango naman ako at ngumiti sa kanya.
Pagkatapos ay mabilis ko naman tinype yung number ni Kevin at iniabot ko na agad sa kanya. Alam kong hindi tama na ibigay ko nalang basta-basta ang number niya ng hindi man lang siya hinihingan ng pahintulot pero nakakahiya naman kung tatanggihan ko.
“Wow. Kabisadong-kabisado mo number ah.”
Ngumiti nalang ulit ako imbes na magsalita.
“By the way I'm April.”
Inabot ko naman ang kamay niya. Tinanggap ang kanyang ngiti. Sinuklian yun ng isa ring ngiti. Siguro hindi nako kailangan magpakilala pa dahil kilala naman na niya ako.
Hindi ko narin siguro dapat pa tanungin kung paano niya yun nalaman maliban nalang kung siya mismo ang magsasabi nun sa akin. Umilaw ang pantalon ko. Sa bandang bulsa kung saan nakalagay ang cellphone ko.
“Excuse me." sabi ko.
Kinuha ko naman agad. May apat na pala akong text. Hindi ko narinig yung alert tone dahil naka level one lang yun, isa pa maingay sa loob.
Saan ka?
Hindi kita makita.
Mark.
Text ka naman. Gusto kita makita.
Lahat ng text messages galing kay Kevin kaya tinuon ko agad ang mga mata ko sa loob ng court. Hinanap ko siya sa mga naglalaro pero wala. Nakalabas na pala si Kevin hindi ko man lang napansin.
Nakaupo siya sa bench, hawak ang kanyang cellphone habang palinga-linga ng tingin. Malamang hinahanap niya ako... kung saan ako gawi nakaupo. Magrereply sana ako nang biglang may dumating ulit na text.
Mark para sayo ang game nato. Hindi ko na siya nireplyan. Pinagmasdan ko nalang siyang maigi mula sa aking kinauupuan.
Buzz. Buzz.
Substitution.
Pumito naman si ref habang nakataas ang nakasenyas niyang kamay. Huminto saglit ang
laban habang ang karamihan ng mga mata ay nakatingin sa gawi kung nasaan si Kevin.
Tila nagmamatyag sa bawat kanyang gawin. Tumayo si Kevin. Bago tuluyang pumasok sa loob ng game, nakita ko na iginala ulit niya ang kanyang tingin sa malawak at punong-punong gym.
Simula palang naka double team na agad ang depensa ng kalaban. Mahigpitan ang bantayan. Takaw sa foul... sa mga hard fouls. Masyadong pisikal ang ganung laro.
“Suplado ka pala.”
Natigilan na naman ako. Naputol na naman ang pinapanuod ko.
“Ha?”
Tinutok na naman niya ang bibig niya sa aking tenga.
“Suplado ka pala.”
“Sorry. Ano ba atin?”
“Napakatipid mo naman kasi sumagot. Wala naman sanang bayad ang magsalita.”
“Ganon ba. Sorry ulit. Nanunuod kasi ako eh.”
“Naiistorbo pala kita. Hmmp.”
“Nako hindi... hindi ganon ang ibig kong sabihin.”
Hindi siya umimik. Nahiya ako sa kanya. Mukang nabastos ko ata siya. Inabot ko ang kamay ko sa kanya, nakangiti.
Nakikipagkamay ako sa pangalawang pagkakataon. Tinanggap naman niya yun. Buti nalang.
“Siya nga pala I'm Mark Lopez III. Hindi ako nakapagpakilala sayo kanina ng matino.
Paacenxa kana.”
“Yeah I know. Kilalang-kilala kita.”
Napaisip ako bigla. Napahinga ng malalim. Sinubukan kong halukayin ang utak ko...
pero talagang hindi ko siya mahagilap sa memorya ko. Hindi ko talaga siya matandaan kung nagkasama o nagkakilala na kami nuon.
“April Santos.” dagdag niya.
“Ah.”
“Hindi mo ba tatanungin kung kilala ko si Mariel Santos? Yung girlfriend mo.”
Nanlaki nalang ang mga mata ko, natigilan ng ilang segundo.
“Kaano-ano mo si Mariel?”
“Pinsan.”
“Ah.” maikli kong tugon.
“Mukang kinalimutan mo na ata ang pinsan ko.”
“Bakit mo naman nasabi?.”
“Hindi mo na kasi siya kinukumusta man lang tapos kita mo ang titipid pa ng mga sagot mo nung nabanggit ko ang pangalan niya. Parang wala lang. Parang hindi mo man lang namiss yung tao. Samantalang ikaw lagi ka niya kinukwento.”
“Hindi ganon yun. Mali ka sa inaakala mo.”
“Sana nga mali lang ako. Siya nga pala uuwi siya. Malapit na.”
“Ha?”
“Ayan ka na naman Mark. 'ah' at 'ha' nalang ba ang isasagot mo?”
“Kailan?”
“Hmmp. Hindi ko pa alam. Ayaw niya sabihin.”
Mahabang buzzer kasunod ng mahabang pito ng referee. Tumahimik bigla ang crowd. Isang injury time out ang tinawag ng committee. Hinanap ko agad si Kevin.
Nakita ko siya nakahiga sa bandang gilid ng court hawak-hawak ang kanyang paa habang ang iba niyang kasama ay nakapalibot sa kanya.
“Mark may injury yata si Kevin.” sabi ni April na katabi ko.
Putcha!
Lumapit siya. Tinapat sa tenga ko ang bibig niya.
“I said can I get his number.”
“Ah. Later.”
Kinuha niya yung phone niya sa maliit niyang bag at inabot sa akin. Kinuha ko naman agad yung phone na inaabot niya.
“Thank you.” sabi niya. Tumango naman ako at ngumiti sa kanya.
Pagkatapos ay mabilis ko naman tinype yung number ni Kevin at iniabot ko na agad sa kanya. Alam kong hindi tama na ibigay ko nalang basta-basta ang number niya ng hindi man lang siya hinihingan ng pahintulot pero nakakahiya naman kung tatanggihan ko.
“Wow. Kabisadong-kabisado mo number ah.”
Ngumiti nalang ulit ako imbes na magsalita.
“By the way I'm April.”
Inabot ko naman ang kamay niya. Tinanggap ang kanyang ngiti. Sinuklian yun ng isa ring ngiti. Siguro hindi nako kailangan magpakilala pa dahil kilala naman na niya ako.
Hindi ko narin siguro dapat pa tanungin kung paano niya yun nalaman maliban nalang kung siya mismo ang magsasabi nun sa akin. Umilaw ang pantalon ko. Sa bandang bulsa kung saan nakalagay ang cellphone ko.
“Excuse me." sabi ko.
Kinuha ko naman agad. May apat na pala akong text. Hindi ko narinig yung alert tone dahil naka level one lang yun, isa pa maingay sa loob.
Saan ka?
Hindi kita makita.
Mark.
Text ka naman. Gusto kita makita.
Lahat ng text messages galing kay Kevin kaya tinuon ko agad ang mga mata ko sa loob ng court. Hinanap ko siya sa mga naglalaro pero wala. Nakalabas na pala si Kevin hindi ko man lang napansin.
Nakaupo siya sa bench, hawak ang kanyang cellphone habang palinga-linga ng tingin. Malamang hinahanap niya ako... kung saan ako gawi nakaupo. Magrereply sana ako nang biglang may dumating ulit na text.
Mark para sayo ang game nato. Hindi ko na siya nireplyan. Pinagmasdan ko nalang siyang maigi mula sa aking kinauupuan.
Buzz. Buzz.
Substitution.
Pumito naman si ref habang nakataas ang nakasenyas niyang kamay. Huminto saglit ang
laban habang ang karamihan ng mga mata ay nakatingin sa gawi kung nasaan si Kevin.
Tila nagmamatyag sa bawat kanyang gawin. Tumayo si Kevin. Bago tuluyang pumasok sa loob ng game, nakita ko na iginala ulit niya ang kanyang tingin sa malawak at punong-punong gym.
Simula palang naka double team na agad ang depensa ng kalaban. Mahigpitan ang bantayan. Takaw sa foul... sa mga hard fouls. Masyadong pisikal ang ganung laro.
“Suplado ka pala.”
Natigilan na naman ako. Naputol na naman ang pinapanuod ko.
“Ha?”
Tinutok na naman niya ang bibig niya sa aking tenga.
“Suplado ka pala.”
“Sorry. Ano ba atin?”
“Napakatipid mo naman kasi sumagot. Wala naman sanang bayad ang magsalita.”
“Ganon ba. Sorry ulit. Nanunuod kasi ako eh.”
“Naiistorbo pala kita. Hmmp.”
“Nako hindi... hindi ganon ang ibig kong sabihin.”
Hindi siya umimik. Nahiya ako sa kanya. Mukang nabastos ko ata siya. Inabot ko ang kamay ko sa kanya, nakangiti.
Nakikipagkamay ako sa pangalawang pagkakataon. Tinanggap naman niya yun. Buti nalang.
“Siya nga pala I'm Mark Lopez III. Hindi ako nakapagpakilala sayo kanina ng matino.
Paacenxa kana.”
“Yeah I know. Kilalang-kilala kita.”
Napaisip ako bigla. Napahinga ng malalim. Sinubukan kong halukayin ang utak ko...
pero talagang hindi ko siya mahagilap sa memorya ko. Hindi ko talaga siya matandaan kung nagkasama o nagkakilala na kami nuon.
“April Santos.” dagdag niya.
“Ah.”
“Hindi mo ba tatanungin kung kilala ko si Mariel Santos? Yung girlfriend mo.”
Nanlaki nalang ang mga mata ko, natigilan ng ilang segundo.
“Kaano-ano mo si Mariel?”
“Pinsan.”
“Ah.” maikli kong tugon.
“Mukang kinalimutan mo na ata ang pinsan ko.”
“Bakit mo naman nasabi?.”
“Hindi mo na kasi siya kinukumusta man lang tapos kita mo ang titipid pa ng mga sagot mo nung nabanggit ko ang pangalan niya. Parang wala lang. Parang hindi mo man lang namiss yung tao. Samantalang ikaw lagi ka niya kinukwento.”
“Hindi ganon yun. Mali ka sa inaakala mo.”
“Sana nga mali lang ako. Siya nga pala uuwi siya. Malapit na.”
“Ha?”
“Ayan ka na naman Mark. 'ah' at 'ha' nalang ba ang isasagot mo?”
“Kailan?”
“Hmmp. Hindi ko pa alam. Ayaw niya sabihin.”
Mahabang buzzer kasunod ng mahabang pito ng referee. Tumahimik bigla ang crowd. Isang injury time out ang tinawag ng committee. Hinanap ko agad si Kevin.
Nakita ko siya nakahiga sa bandang gilid ng court hawak-hawak ang kanyang paa habang ang iba niyang kasama ay nakapalibot sa kanya.
“Mark may injury yata si Kevin.” sabi ni April na katabi ko.
Putcha!
