Isinama ako ni Kevin sa bahay nila sa Manila para daw malibang naman ako, five days kami duon at dinala niya ako sa ilang mga lug...
Isinama ako ni Kevin
sa bahay nila sa Manila para daw malibang naman ako, five days kami duon at
dinala niya ako sa ilang mga lugar na hindi ko pa napupuntahan. Pinuntahan din
namin ang school niya. Sikat siya sa school kasi ang daming bumabati sa kanya
habang naglalakad kami sa mga pasilyo ng campus.
Chickboy ang tawag sa kanya ng mga kakilala niya sa school. Nalaman ko din na naglalaro pala sya ng basketball sa college nila sa intrams pero hindi pa niya nasubukan lumaro as varsity player. This coming school year daw pipilitin niyang makapasok sa varsity team ng school bago man lang siya gumraduate.
Palagay ko naman malakas ang laban niya sa slot nayun kasi alam ko ang laro niya. Sa totoo lang mas bilib pa ako sa kanya kaysa sakin. Yun nga lang baka kasi mas mahirap maging varsity player dito sa Manila sa sobrang daming magagaling compare sa province na mabibilang mo lang ang may talent sa basketball.Tuwing gabi naman ay gumigimik kami kasama ang ilang mga kaibigan niya at kung minsan ay tamang trip lang kaming dalawa sa bahay nila.
Three weeks na palang wala si Mariel parang kailan lang nung iyakan ko ang pag-alis nya. Nung araw na aalis na siya, hindi ko napigil ang emosyon ko. Umagos ang luha ng isang Mark Lopez III for the first time sa harap ng isang tao. Ang weird nga eh dahil sa lalaki pa. Nakakahiya man aminin pero ang astigin na tulad ko ay umiyak sa harap ni Kevin.
“Kevin pare next week na opening ng basketball tournament, naka-usap ko na si coach at okey daw sa team ka namin maglaro.”
“Salamat tol!”
“Bukas pactice na natin para daw magkaroon tayo ng play sabi ni coach.”
“Excited na ako tol. Yebah!”
Hindi maitago ang saya ni Kevin. Mukang excited ang loko. Halatang halata.
_________________________________________________________________________
“Hello Mark pare. San ka ngayon? Pupuntahan ka ng tropa. Ilibre mo kami MVP ka daw ah. Pasalamat ka wala kami don sa laro nyo.”
“Dito lang sa bahay. Jamming kayo! Drawing na naman yan! Anong libre, kayo maglibre at ang tagal niyo nawala.”
“Oo pare kumpleto na tropa natin. Umuwi na kasi si Samuel kahapon, si Greg ayun tapos na yung summer classes at si Erik nandito din. Ako naman kararating lang galing Cebu nung isang araw. Ayan kumpleto na ulet tayo.”
“Ayos pala pare. Akala ko drawing na naman. Miss ko na kayo. Nung December pa tayo huling nagkasama-sama.”
“Sige Mark pare eto papunta na kami jan. Hintayin mo kami”
“Sige pare ingat kayo.”
Si Sam as in Samuel, Greg as in Gregorio, Erik at yung kausap ko na si Jake ay ang barkada ko. High school nabuo ang grupo at naging close kaming lahat. Para na kaming magkakapatid kung magturingan. After High School graduation nagkahiwa-hiwalay kami ng landas. Si Sam sa Amerika na nagpatuloy ng pag-aaral. Once a year nalang sya kung umuwi. Si Greg naman ay Nursing student sa Manila at si Erik naman ay taga dito lang sa probinsya namin, medyo malayo nga lang ang bahay pero madalas naman kami magkita sa school. Si Jake naman ang leader ng grupo. Sa Cebu na nya ipinagpatuloy ang kolehiyo. Kahit na magkakalayo na kami, gumagawa parin kami ng paraan para magkasama-sama. Like last December, magkakasama kami maliban kay Sam na nasa States. Tuwing summer vacation lang kasi siya umuuwi dito. Natatapat kasi sa Spring break nila dun. Namiss ko talaga ang barkadang to'.
________________________________________________________________________________
Beep beep. Nagtext si Kevin.
“Tol saan ka? Punta ako jan sa inyo.”
“Pareng Kevin wala ako sa bahay. Next time nalang.”
“Eh nasaan kaba?”
“Basta pre text nalang kita maya.” Nakapagsinungaling pa tuloy ako.
Ilang sandali pa ay dumating narin ang magugulo kong barkada. Talagang namiss namin ang isat-isa lalo na si Sam na isang taon namin hindi nakita. Kwentuhan to the max ang nangyari. Wala parin nagbago, para parin kaming high school kung magkulitan.
Jake: Pare nabalitaan namin na may basketball tournament daw dito next week. Kinausap kasi ako ng pinsan ko para sumali sa team na binubuo nila. Sabi ko kukunin ko kayo para mabuo yung team.
Mark: Pare naku huli ka na, may team na ako eh. Practice na nga namin bukas eh.
Jake: Pare kahina naman namin sayo. Lalaro ang buong barkada at isa pa ngayon lang ulit tayo magkakasama-sama sa team. Si Sam ngayon mo lang ulit makakalaro yan tapos tatanggihan mo kami.
Mark: Pare titignan ko ha. Mahirap kasi sabihin eh, nakakahiya sa team ko kung aalis ako.
Sam: Wag na baka napipilitan ka pa.
Erik: Nakakatampo naman pala. MVP ka na kasi eh. Baka ayaw mo na kami kalaro.
Greg: Putakte naman Mark hindi mo na ba kami mahal?
Sheeeeeet tong mga to' ah. Kunsensyahin ba ako. May mahal-mahal pang nalalaman. Kahirap naman ng kalagayan ko. Paano kaya si coach? Ano sasabihin ko dun? Magtatampo din ang buong team lalo na si Kevin.
Mark: Kung sakali ba na sumama ako sa team nayan, pwede pa ako magsama ng isa pa?
Jake: Pare hindi na pwede. Katorse na tayo. Inabsorb lang kasi nila tayong lima sa team. Pero wag kang mag-alala pare nasa first five ka syempre.
Mark: Mga pare bukas malalaman niyo sagot ko. Kakausapin ko muna yung team ko.
Marami pa silang sinabi para maconvince ako. Hindi talaga sila papayag na hindi nila ako makasama. Ako din naman syempre gusto ko rin sila kasama. Sino ba naman ang ayaw makalaro ang matagal ko nang barkada. Iba kasi ang situation ko ngayon.
Haaaaaaaaaaaaay buhay. Kung sakali na layasan ko nga ang team, makakalaban ko si Kevin.
Ang hirap naman mag-decide........... Help!
Chickboy ang tawag sa kanya ng mga kakilala niya sa school. Nalaman ko din na naglalaro pala sya ng basketball sa college nila sa intrams pero hindi pa niya nasubukan lumaro as varsity player. This coming school year daw pipilitin niyang makapasok sa varsity team ng school bago man lang siya gumraduate.
Palagay ko naman malakas ang laban niya sa slot nayun kasi alam ko ang laro niya. Sa totoo lang mas bilib pa ako sa kanya kaysa sakin. Yun nga lang baka kasi mas mahirap maging varsity player dito sa Manila sa sobrang daming magagaling compare sa province na mabibilang mo lang ang may talent sa basketball.Tuwing gabi naman ay gumigimik kami kasama ang ilang mga kaibigan niya at kung minsan ay tamang trip lang kaming dalawa sa bahay nila.
Three weeks na palang wala si Mariel parang kailan lang nung iyakan ko ang pag-alis nya. Nung araw na aalis na siya, hindi ko napigil ang emosyon ko. Umagos ang luha ng isang Mark Lopez III for the first time sa harap ng isang tao. Ang weird nga eh dahil sa lalaki pa. Nakakahiya man aminin pero ang astigin na tulad ko ay umiyak sa harap ni Kevin.
“Kevin pare next week na opening ng basketball tournament, naka-usap ko na si coach at okey daw sa team ka namin maglaro.”
“Salamat tol!”
“Bukas pactice na natin para daw magkaroon tayo ng play sabi ni coach.”
“Excited na ako tol. Yebah!”
Hindi maitago ang saya ni Kevin. Mukang excited ang loko. Halatang halata.
_________________________________________________________________________
“Hello Mark pare. San ka ngayon? Pupuntahan ka ng tropa. Ilibre mo kami MVP ka daw ah. Pasalamat ka wala kami don sa laro nyo.”
“Dito lang sa bahay. Jamming kayo! Drawing na naman yan! Anong libre, kayo maglibre at ang tagal niyo nawala.”
“Oo pare kumpleto na tropa natin. Umuwi na kasi si Samuel kahapon, si Greg ayun tapos na yung summer classes at si Erik nandito din. Ako naman kararating lang galing Cebu nung isang araw. Ayan kumpleto na ulet tayo.”
“Ayos pala pare. Akala ko drawing na naman. Miss ko na kayo. Nung December pa tayo huling nagkasama-sama.”
“Sige Mark pare eto papunta na kami jan. Hintayin mo kami”
“Sige pare ingat kayo.”
Si Sam as in Samuel, Greg as in Gregorio, Erik at yung kausap ko na si Jake ay ang barkada ko. High school nabuo ang grupo at naging close kaming lahat. Para na kaming magkakapatid kung magturingan. After High School graduation nagkahiwa-hiwalay kami ng landas. Si Sam sa Amerika na nagpatuloy ng pag-aaral. Once a year nalang sya kung umuwi. Si Greg naman ay Nursing student sa Manila at si Erik naman ay taga dito lang sa probinsya namin, medyo malayo nga lang ang bahay pero madalas naman kami magkita sa school. Si Jake naman ang leader ng grupo. Sa Cebu na nya ipinagpatuloy ang kolehiyo. Kahit na magkakalayo na kami, gumagawa parin kami ng paraan para magkasama-sama. Like last December, magkakasama kami maliban kay Sam na nasa States. Tuwing summer vacation lang kasi siya umuuwi dito. Natatapat kasi sa Spring break nila dun. Namiss ko talaga ang barkadang to'.
________________________________________________________________________________
Beep beep. Nagtext si Kevin.
“Tol saan ka? Punta ako jan sa inyo.”
“Pareng Kevin wala ako sa bahay. Next time nalang.”
“Eh nasaan kaba?”
“Basta pre text nalang kita maya.” Nakapagsinungaling pa tuloy ako.
Ilang sandali pa ay dumating narin ang magugulo kong barkada. Talagang namiss namin ang isat-isa lalo na si Sam na isang taon namin hindi nakita. Kwentuhan to the max ang nangyari. Wala parin nagbago, para parin kaming high school kung magkulitan.
Jake: Pare nabalitaan namin na may basketball tournament daw dito next week. Kinausap kasi ako ng pinsan ko para sumali sa team na binubuo nila. Sabi ko kukunin ko kayo para mabuo yung team.
Mark: Pare naku huli ka na, may team na ako eh. Practice na nga namin bukas eh.
Jake: Pare kahina naman namin sayo. Lalaro ang buong barkada at isa pa ngayon lang ulit tayo magkakasama-sama sa team. Si Sam ngayon mo lang ulit makakalaro yan tapos tatanggihan mo kami.
Mark: Pare titignan ko ha. Mahirap kasi sabihin eh, nakakahiya sa team ko kung aalis ako.
Sam: Wag na baka napipilitan ka pa.
Erik: Nakakatampo naman pala. MVP ka na kasi eh. Baka ayaw mo na kami kalaro.
Greg: Putakte naman Mark hindi mo na ba kami mahal?
Sheeeeeet tong mga to' ah. Kunsensyahin ba ako. May mahal-mahal pang nalalaman. Kahirap naman ng kalagayan ko. Paano kaya si coach? Ano sasabihin ko dun? Magtatampo din ang buong team lalo na si Kevin.
Mark: Kung sakali ba na sumama ako sa team nayan, pwede pa ako magsama ng isa pa?
Jake: Pare hindi na pwede. Katorse na tayo. Inabsorb lang kasi nila tayong lima sa team. Pero wag kang mag-alala pare nasa first five ka syempre.
Mark: Mga pare bukas malalaman niyo sagot ko. Kakausapin ko muna yung team ko.
Marami pa silang sinabi para maconvince ako. Hindi talaga sila papayag na hindi nila ako makasama. Ako din naman syempre gusto ko rin sila kasama. Sino ba naman ang ayaw makalaro ang matagal ko nang barkada. Iba kasi ang situation ko ngayon.
Haaaaaaaaaaaaay buhay. Kung sakali na layasan ko nga ang team, makakalaban ko si Kevin.
Ang hirap naman mag-decide........... Help!
by: SYMPATICKO
